1 Φεβρουαρίου - Αγίου Τρύφωνα

Όπως κάθε πρωτομηνιά, έτσι και τότε ο παπάς γυρνούσε από σπίτι σε σπίτι με ένα παιδί και έκανε τον καθιερωμένο αγιασμό. Το παιδί κρατούσε στο χέρι το μπακιρένιο δοχείο -μπαρντάκι «κουλντουρούσιου»- με τον αγιασμό όπου οι νοικοκύρηδες ρίχνανε χρήματα, καθώς και μ’ ένα μάλλινο ντουρβά όπου ρίχνανε καρύδια, φασόλια κ.ά.

Αγίου Τρύφωνα

Γιορταζόταν στην εκκλησία της Παναγίας (μικρή ή Ζωοδόχος Πηγή - Στ' Μαρία νίκα). Μετά την λειτουργία στήνανε «τσιμπούσι», χάμω στο προαύλιο της εκκλησίας. Τ’ αγόρια διάλεγαν τις κοπέλες που ήθελαν και έστελναν προξενητή/προξενήτρα στο σπίτι της κοπέλας και εφόσον δεχόταν οι γονείς προχωρούσαν αργότερα σε αρραβώνες. Ο κόσμος γλεντούσε, τρώγοντας πίτες κασσιάτες ή αρκάτες (πεταχτές, σαν τεμπελόπιτες) και πίνοντας κρασί. Οι γεροντότεροι έπαιρναν τον αγιασμό για να τον ρίξουν στ’ αμπέλια.