Μ. Πέμπτη

Oι γυναίκες βάφανε τα αβγά (με καραμπογιά που έβαφαν και τα ρούχα) και έψηναν κουλούρια. Τα αγόρια μετά την εκκλησία ψέλνανε από σπίτι σε σπίτι τον Λάζαρο και μαζεύανε αβγά (άβαφα) που στο τέλος τα μοιραζόντουσαν. Ψέλνανε τα εξής τραγούδια:

Το λέγανε στους αφεντάδες στα σπίτια

Καλημεράσας, καληχρονιάσας

Καλώς σας ήβραμε στην αφεντιά σας

Για να κοπιάσετε στην εκκλησία,

Για να ακουσετα χρυσά βιβλία

Ήρθε ο Λάζαρος ο βοϊφόρος,

Ο γενναιόδωρος της εβδομάδος.

Τον εκαρτέρησε Μάρθα, Μαρία και έρχεται παρηγοριά

Δεν είσαι εδώ θεέ μου,

Κύριε μου και Χριστέ μου

Που απέθανε ο αδελφός μας

και ο φίλος ο δικός σου

Σώπα Μάρθα και Μαρία έρχεται παρηγοριά

Δείξε μου που ναι θαμμένος

Και στη γη βαθιά χωμένος

Και εγώ τον ανασταίνω και εσύ τον ανασταίνεις

Δέβρω Λάζαρε

Βγάλτε και τ’ αβγούτσικα να πούμε και του χρόνου, Χρόνους Πολλούς!!

Όταν είχανε κόρη στην οικογένεια λέγανε το αντίστοιχο τραγούδι

Εδώ έχουμε κόρη έμορφη, ξανθιά και μαυρομάτα

Τη τάζει ο γιος του βασιλιά, τη τάζει ο γιος του ρήγα.

Δε θέλει το γιο του βασιλιά, δε θέλει το γιο του ρήγα

Μον’ θέλει το αρχοντόπουλο με τους πολλούς παράδες

Που κοσκινίζει το φλουρί και πέφτουν στο μαντήλι

Κι αυτά τα κοσκινίσματα τα δένει στο μαντήλι

Κι απ’ το μαντήλι στο πουγκί

Τελευταία διάβαζε ο μεγαλύτερος της παρέας το «Συγχωροχάρτι»

Σε κάθε όνομα που αναφερόταν, όλη η παρέα έλεγε «Θεός ‘σχωρέστον». Σε όποιο σπίτι είχανε πένθος δεν τραγουδούσαν, μόνο διαβάζανε το «Συγχωροχάρτι». Την ίδια μέρα κάνανε το στεφάνι για τον Εσταυρωμένο. Αγόρια και κορίτσια μαζεύανε λουλούδια από τη Μ. Δευτέρα… μάλαντα, μανουσάκια, μαργαρίτες κι άλλα λουλούδια από περιοχές όπως το Προπόρτς, τη Μερέα, Ζλάτινα, Προφήτη Ηλία, Αη Θανάση, Νάϊα, Λέτζινι, Σωτήρα, Παναγία κι αλλού. Μετά την Σταύρωση στην εκκλησία ξημερώνανε τον Χριστό τα παιδιά και οι γεροντότεροι, ψέλνοντας τα εγκώμια μέχρι το πρωί.